De laatste vanop Afrikaanse bodem?

Het zou wel eens kunnen waar zijn, dat dit het allerlaatste bericht is vanop Afrikaanse bodem...

Misschien ook niet, maar dat zal afhangen van de tijd en zin die ik deze week heb om nog een bericht te schrijven, al zal deze eerder verdrongen worden door zin om tijd door te brengen met de mensne die me hier 4 maanden lang omringd hebben en die ik enorm zal missen...

Maar we zijn nog niet weg! :)

Ik denk trouwens dat Senegal ons wil voorbereiden op onze thuiskomst volgende week, want het is hier deze ochtend gewoon aan het regenen geweest!

Maar genoeg over naar huis gaan,... Wat hebben we afgelopen week gedaan?

Vorige zaterdag ging ik 's avonds nog naar een voetbalmatch kijken van de Benjamins... Lise deed haar MAB-project, dus ging ik er als 'enige toubab' naartoe. Daarbovenop was het ook nog eens in een wijk van Pikine waar ze nog maar amper blanken hadden gezien en dan kreeg ik het water voor onze gasten nog eens in mijn bewaring. Dat resulteerde in 'toubab, donne-moi de l'eau', maar dan echt door 30 kinderen ofzo... In begin kon ik het nog negeren, maar ik voelde de energie zo uit me wegvloeien, gelukkig kwam de trainer de kindjes wegjagen! Danku!

De gastjes hebben wel hun match verloren bij de penalty's... En wenen dat ze gedaan hebben! Vooral dan die gastjes die gemist hadden bij de penalty's! Ik probeerde hun te troosten met 'we moeten ook de anderen eens laten winnen', maar dat hielp niet zo!

Zondag was het dan weeral vroeg uit onze nest voor de training en voor de rest hebben we de dag echt op z'n zondags doorgebracht. Een beetje rondgehangen hier en daar, nageltjes van de kids hier benenden gelakt, nog wat rondgehangen, foto's getrokken... Echt een rustig dagje.

Maandag dan weer naar de coördinatievergadering waar we een beetje ons verblijf besproken hebben en het allemaal wat evalueerden. Daarna gingen we nog eens bij de familie van Tchallang eten, maar die waren niet ectht voorbereid op onze komst, niet wat betreft de hoeveelheid eten, maar wat betreft de pikantheid van het eten... Zaten we daar, Lise en ik, te wenen en te snakken naar water, gelukkig zijn ze voor ons zakjes gaan halen! Amai seg... En zij maar lachen! maar dat begrijp ik wel, want het moet gewoon een te grappig zicht geweest zijn voor hen!

Maandagavond was het dan tijd voor de huiswerkbegeleiding en besloot ik de 'Simple past' uit te leggen. Ik had hiermee echt het gevoel dat ik hen iets kon bijleren. Door de lange staking van de leerkrachten, zijn alle leerlingen achter op het programma en waren er dus maar 2 van de 15 die de simple past al geleerd hadden. Maar ik denk dus echt wel dat ze nog iets zullen bijleren van mij!

Dinsdag werkten we ons eindwerk verder af... Wat zijn we blij dat we hiermee toch zo ver al staan! Nooit gedacht dat dat ons nog zou lukken! Verder zijn we ook stofkes gaan halen met Ndeye... Voor de allerlaatste keer stofkes kopen waarschijnlijk...

Achja, ik kan niet blijven kopen! Al moet ik wel zeggen dat mijn laatste stofke het allermooiste zal zijn en ik er een volledige Senegalese outfit ga van laten maken! Benieuwd? Kom dan naar de luchthaven volgende week

Woensdagochtend weet ik niet meer wat we gedaan hebben, vooral voor school gewerkt denk ik!

In de namiddag was het dan tijd om de laatste keer teambuilding te doen met die beiren van cadetten... We hebben Pot Pot Piano gespeeld!! Ze waren wel per twee vastgebonden en één van hen geblinddoekt, wat zorgde voor de nodige uitdaging! En ze vonden het fantastisch! We hebben daarna ook wat foto's met hen getrokken... Op een bepaald moment vroeg er ene of hij een 'kus' (een brave kus hé!) mocht krijgen voor de foto en ja waarom niet! Natuurlijk was ik dan nog even bezig met foto's te nemen want dan wouden der nog anderen zo'n foto... Achjah! Die mannen hunnen dag was ook weer goed! Ik kijk al uit naar zondag, seksuele voorlichting met hen...

Woensdagavond dan de hele tijd spelletjes gespeeld op de huiswerkklas om aan de leerkrachten hier een voorbeeld te geven van deze spelletjes, zodat ze hiermee verder kunnen gaan als we weg zijn! Met vlaggenstok lieten ze mij vaak lopen tegen iemand anders, maar het lukte me nooit om te winnen... Ik geraak kik niet vooruit in da zand!! :(

Ma bon, het was een fijne maar erg vermoeiende avond, zeker toen ze het spelletje 'dood aan..' maar niet snapten...

Donderdag weet ik ook weer niet meer wat ik gedaan heb... Ik zal wel mango's gegeten hebben

Dat heb ik hier de laatste week echt leren eten... En lekker dat da is!

Tot daarvoor lustte ik dat nooit, maar ik heb ontdekt dat veel afhankelijk is van de kleur van de schil, ik eet graag die dat nog wat groen zijn! We zijn ook bij Yacine gaan eten... njam najm! rijst met ajuin en vis... het lijkt sarcastisch maar het was echt lekker!! Ik heb bij de kindjes gegeten, daar voelde ik me meer op mijn gemak! Zij vonden het ook wel leuk, alleen dat Yacine haar zoontje altijd mijne vis kwam wegpikken! Als je weet dat iedereen hier uit één grote kom eet en ieder zijn eigen hoekje heeft, dan snap je wel dat dat eigenlijk not-done is,... en toen ik dan (voor te lachen) zei 'Ela, mijne vis!' werd er toch even gelachen!

Verder heb ik veel tijd doorgebracht in het gezin waar ik een gezinsbegeleiding doe... Veel te weten gekomen, veel gesprkjes gevoerd, maar vooral veel gewacht op een 'tolkende tante'... Zij kan heel goed Frans en moest het gesprek met de mama vergemakklijken, maar die kwam dan maar niet... Het nadeel van de taalbarrière. Dan maar een andere keer.

Vrijdavoormiddag hebben we wat voor school gewerkt (voor de verandering) en kregen we onze eindevaluatie... Wel positief, en dus ook wel leuk! Behalve dat er dan een staigair sociaal werk zat die de basisprincipes van communicatie aan zijn been lapte en constant de zinnen van iemand anders afmaakte en altijd die laatste woorden herhaalde... zo irritant! Amai seg...

Na de evaluatie was het dna tijd voor de huiswerkbegeleiding, waar ik weer simple past en past participle gaf aan de gasten vant secundair. Op het einde van de les (die buiten plaatsvind) werd ik gestoken door één of ander voos, zwart groot beest (een soort bij/libelle) en vonden de gastne dat zo grappig! (omdat ze ook niet geloofden dat ik echt gestoken was) Bon ja, gelukkig was er een goede ziel die zijn schrift van Engels gebruikte om het beestje uit de weg te ruimen...Maar ik merkte dat het niet zou helpen want op dat moment dat we er ééntje hadden geëlimineerd, waren er drie bijgekomen!! Dan maar vluchten naar binnen,... waar ik merkte dat er véél te wienig plaats was voor mijn leerlingen en ik het zo stom vond dat ik nu de anderen aan het storen was, maar ik ook niet meer naar buiten wou want daar waren die stomme beesten die het blijkbaar op mij haddne gemunt! Ik was echt doodop en wou toch naar buiten... Daar ben ik dan ook maar even in tranen uitgebarsten, maar laten we dat steken op 'vermoeidheid + prikkelbaarheid + stomme beestensteek + alle kinderden die zagen om een balpen + het niet kunnen uitvoeren van een mooie voorbereiding'... Achja! Ik had gewoon even rust nodiig... Die vond ik dan later op de avond ook in mijn vertrouwde bedje... Zalig!

Maar tot hier dan ook mijn update!

Of er nog een update komt, dat weet ik niet... Misschien wel, misschien niet!

Nu is het allesinds tijd geworden om petit-beure-koekjes te gaan zoeken want we willen petit-beure-taart maken! :)

Groetjes xx

Het is grijs, klein en het houdt me 's nachts wakker!

Nu ik even tijd heb, dacht ik bij mezelf 'even een blogberichtje schrijven'.

Ik ben eigenlijk aan het wachten om mijne was te doen. De bon moet de badkamer nog kuisen en als ik daar sta als ze moet kuisen dan begint ze int Wolof van haren tek te maken en zegt ze 'No No!'... Duc ik besloot gewoon even te wachten tot het gevaar geweken is

Wat kan ik allemaal vertellen over deze week... Goh ja, eigenlijk weet ik het niet goed. Het was een week waar ik héél veel voor school bezig ben geweest, nog preciezer voor verdieping gezinsgericht begeleiden.Ik heb vorige week besloten dat ik één van de gezinnen hier ga proberen te begeleiden. Het is eigenlijk een héél interessante situatie die ik hier nu niet volledig ga uitleggen op mijn blog. Het is een probleem dat wel degelijk te plaatsen is in een bredere context. Het gedrag dat de jongen stelt geeft aan hoe graag hij gewoon weer bij zijn ouders wil gaan wonen. Maar voor wie meer wil weten, je mag altijd mijn paper eens nalezen (en terwijl even verbeteren op schrijffouten). Het tweede dat er best wel interessant is, is dat het voor de mensen hier een vrij 'nieuwe manier' van denken is. Het kijken naar de bredere context, naar het aandeel van het gezin ineen probleem van hun kind, wordt hie rniet zo erg veel gedaan. Toch merk ik dat de familiebegeleidster mijn visie erop goed begrijpt en ook zelf mee begint te denken in 'het contextuele bergeleiden'... Ik ben blij dat ik toch nog zo contextueel aan de slag ben kunnen gaan hier op mijn stageplaats.

Maandag was een 'euforische dag'... Het eindwerk raakt eindelijk af!! Wat ben ik blij!! :) Al een erg grote zorg minder!

Die avond gaf ik op de huiswerkbegeleiding les aan de allerjongste... Dit had ik niet echt voorbereid, maar ik trok mijn plan. Ik moest ook nog twee van mijn 'secundaire leerlingen' ondervragen over hun boek, dus besloot ik de twee te combineren en om hen hun boek te laten voorstellen aan mijn jongste leerlingen.Best wel grappig om hen zo bezig te zien, en ik moet zeggen, in één van de twee zit nog een leerkracht verscholen!

EIgenlijk ishet ook best wel opvallend hoe ik met deze leerling nu net zo'n goede band heb. Ik weet nog goed de eerste keer dat ik les moest geven en hij er was,... Oh, ik was zo ambetant... Altijd maar babbelen, lachen en vooral geen aandacht hebben voor wat ik aan het uitleggen was! Ik weet nog hoe ik tegen Lise zei 'Dienen hé!' ... Maar nu is dat allemaal in orde en is hij vaak diegene die opmerkt dat het gebabbel me irriteert en me helpt om de aandacht terug te krijgen.

Dan weer even terug naar mijn weekoverzicht.

Dinsdag ging ik op bezoek bij het gezin van een leerling die het wat moeilijk heeft met Frans. Hij was echter nog niet direct thuis van school en aangezien er iemand gestorven was uit de buurt, had er zich een hele menigte verzamelt rond het huis en mocht ik daar dan gaan tussen zitten... Ik mocht wel aan de 'mannelijke kant' zitten. Zat ik daar ales enige vrouw (én toubab) tussen al die mannen... Maar op zich stoorde dit me niet zo,... tot de shcool uitwas en een hele bende kleuters voorbijliep, ze plotsen stopten en allen luid 'Toubab!' uitschreeuwden... Goh, zat ik daar 'Loop door, loop door!' uiteindleijk hebben ze het toch gedaan...

Na een gesprekje met deze leerling, ging ik weer naar huis. Daar wachtte een lekkere maaltijd op mij! Zo lekker dat we daarna nog véél fruit zijn gaan halen om nog véél fruitsla te maken!

Ik vroeg aan de man van het meloenenkraam een goeie watermeloen en ik kreeg er ene! (Gelukkig maar!)

Ik heb eigenlijk geen flauw idee wat ik die avond heb gedaan... Ah ja wel... ik heb nieuwe vlechtjes laten zetten, echt mooi! Ze deden wel wat pijn, maar gelukig heb ik nog de andere kant van mijn haar om op te slapen hé! :)

Woensdag weet ik eigenlijk ook nog goed meer wat ik gedaan heb... Ik denk vooral voor school gewerkt, papers enz... Je kent het!

In de namiddag deden we teambuildingsspelletjes met Minimes 1. ik zou ze graag helemaal beschrijven, maar ik denk dat de bon uit de badkamer is, dus ga'k niet te lang meer schrijven en de badkamer inpalmen vooraleer ze ingepalmd wordt door iemand anders!

Nog kort, donderdag deed ik weer niet zoveel spectaculairs. Ik heb gewerkt voor school, stofjes gekocht samen met Quentin op de marché hier... En goed afgeboden! Ik ga dat nog missen denk ik... Mischien moet ik dat ook eens proberen in België als ik naar de winkel ga... (al denk ik dat ze dat daar niet zo goed gaan onthalen)

Gisteren is het spectaculairste ding van de dag dat ik drie maal van outfit ben verandert. 's ochtends stond ik vroeg op om de jongen uit mijn gezindsbegeleiding naar school te begeleiden, samen met zijn moeder. ik dacht 'vroeg = koud' dus deed ik een lange broek aan... Ik moet zeggen, ik was bijna gesmolten toen ik weer thuiskwam, dus trok ik gauw een kleedje aan. Ik heb drie kleedjes in totaal en heb ze alledrie aangehad, er was altijd wel iets waardoor ik dacht 'nee, toch het andere'. Uiteindelijk besloot ik 's avonds dat mijn kleedje te kort was om les mee te gaan geven (ik ken dat, die 15-jarigen

), nee hoor, maar ik voelde er me niet zo goed in dus besloot ik mijn lange pagne aan te doen. Het is vrijdag, dus dan moet je mooie, traditionele kleren dragen. Ze vonden het hier fantastisch dat ik dat wou doen! En ik voelde me er best goed in!

En dan zijn we zaterdag en is het meest interesante wat ik tot nu toe gedaan heb, mijn blog schrijven...

Maar ik merk nu dat ik mijn titel nog niet nader verklaard heb... Er zit een muis in onze kamer!! Dat venijnige ding! Ze kruipt altijd ergens waar wij ze nog niet teruggevonden hebben, laat zich een hele dag niet zien (maar goed ook want dan loop ik weg) maar 's nachts dan begint ze aan zakjes te knabbelen en houdt ze me wakker! Rotbeest... Misschien vandaag dan toch maar eens vergif gaan kopen! Ik heb deze nacht zelf een nachtmerrie gehad dat ze aan mijn tenen aan het bijten was... In mijn dromen was ik dan ook zo heldhaftig om de muis op te pakken en uit het raam te laten vallen... De realiteit komt echter niet overeen met mijn dromen, dus loop ik nog steeds weg als ik ze zie!

Voila en nu snel mijne was gaan doen!

xx

Ik ben moe, maar doe toch mij best om iets te schrijven! :)

De voorbije week ging razendsnel voorbij. Vorige week zondag bezochten we de zondagmarkt hier, toen ik er deze ochtend voorbij liep, had ik het gevoel dat het helemaal nog geen week geleden was dat ik daar was geweest.

Ma bon, ze is voorbij, dus tijd voor een update! Heel eerlijk wil ik hier toegeven dat ik voor mijn blogberichten te schrijven, er bijna altijd mijn (school)dagboek bijneem. Voor het opstellen van dat dagboek moet ik altijd diep nadenken wat ik nu weer gedaan heb... Voor mijn blogbericht moet ik ook diep nadenken, en waarom zou je dat dan twee maal doen, als je het met één keer ook kan? :) (Tamzak!)

Maandag was het vergadering in Mariste. Daarvan kan ik niet zoveel zeggen, alleen dat we er aardbeitjes hebben gekocht en daarna ook nog naar de superette zijn gegaan achter toiletpapier, want dat van in Mariste is beter dan dat van in Pikine. Maar laat dit informatie zijn die eigenlijk helemaal niet belangrijk is!

Maandagavond op de huiswerkbegeleiding gaf ik Engelse les en liet ik de gasten mijn familie voorstellen. Nu hoor ik sommigen al denken, waarom die van jou en niet die van zichzelf? Wel, als ik dat laatste zou laten doen, dan zouden ze met een uurtje niet toegekomen zijn! Zo'n families...

De gasten vonden het ook heel fijn om tijdens mijn les, met hun gsm te prutsen... Ik had er dan plots ook 4 gsm's bij. Al gaf ik ze flink terug aan het einde van de les (maar wel met een alarmpje ingesteld voor op 22 augustus! Zo zullen ze mijn verjaardag niet vergeten!)

Dinsdag was het dan vroeg opstaan. We gingen met de gasten (de benjamins) naar île de Gorée.Daar speelden ze een toernooi. Helaas verloren ze al de eerste wedstrijd, waardoor het voor hen al afgelopen was. Zo zielig, al die beteuterde gezichtjes... Maar met een plons in de zee, kregen we wel weer een glimlach op hun gezichtjes getoverd! Zo blij dat ze waren dat ze mochten zwemmen! Het was mooi om aan te zien (en te voelen met de waterspetters). Aangezien het eigenlijk niet zo warm was, moesten ze er wel snel weer uit.Het was precies of we hen een uur in den diepvries hadden gestoken, zo koud dat sommigen hadden. Mijn trainersvest en sjaal was ik dan ook snel kwijt. Ik heb ook nog vele gastjes warm gewreven met mijn handen... Een toubab als persoonlijke chauffage! Als dat geen eer is! :)

Woensdag deden we dan opnieuw teambuildingsspelletjes met de cadetten. Ik vind dat toch echt een superfijne groep hoor! Met die gasten kan je tenminste eens een echt babbeltje doen! (en ik babbel graag hoor, alleen dat Frans soms... maar ze vinden het al even fascinerend als ik iets in het Nederlands zeg!)

Op de huiswerkbegeleiding was het feest! Ik speelde een spelletje (Perudo) in het Engels met de gasten. Voor het spel moeten ze met potjes met dobbelstenen in schudden... Combineer dit met een hoop zeer muzikaal aangelegde, ritmische 15-jarigen en ja hoor, je hebt materiaal voor enkele zalige filmpjes! Enkele vonden het echt superfijn en al die glimlachjes, het maakte mijn dag goed!!

Donderdag kan ik samenvatten als ontbijt, skypegesprek, 'eindwerken', pipi doen, 'eindwerken', middageten, 'eindwerken', me eens rechtzetten, 'eindwerken'... 's avonds kwam er toch nog wat afwisseling met mijn project en met wat familiebezoeken die ik ging doen.

Vrijdag begon de dag met een ontbjt, gevolgd door 'eindwerken'. Achjah, het is eens iets anders, maar vooral het is bijna af!! Whoehoew! Nu is het mijn broer die alles nog eens mag nalezen, waarvoor dank!

Iets voor twee, kregen we ons middageten en dit deed me door het raampje van de living naar buiten kijken. Wat je op vrijdag dan ziet, is eigenlijk echt een foto waard. Alle mannen en jongens lopen naar de moskee met hun matje onder de arm of op hun hoofd. Er is amper iemand die de andere kant opgaat. Vervolgens is er zeker een kwartier niemand te bespeuren op straat, waarna je iedereen weer ziet terugkomen met zijn matje.

Na mijn 'observeer'-pauze, begonnen we weer wat te werken voor school en daarna trok ik naar de huiswerkbegeleiding. Na dit ging ik ook nog even bij één van de gasten langs die ik begeleid voor mijn gezindsbegeleiding.

Toen ik thuis kwam, was de dag nog niet voorbij! Ik was doodop en had er eerst helemaal geen zin in maar liet me toch ompraten om eens uit te gaan! Wat een belevenis! Al die jonge vrouwen die proberen klanten te lokken (je weet wel voor wat!). Een korter rokje dan wat ze hier dragen, vind je nergens. Maar het zijn wel sympathieke meisjes.

Verder was er ook één ding waar ik toch eens moest om lachen. Hier hangen overal spiegels en het is helemaal 'in' om met jezelf in de spiegel te dansen... Hilarisch gewoon! :D

Man man, ik heb me wel geamuseerd en dank hierbij Lise en Fé nogmaals om me te overtuigen!

Zaterdag was het dan vrij vroeg opstaan want we gingen ons geld eens gaan opdoen in Dakar-centrum! Hier liepen we een hele dag en kocht ik weer vanalles (lees veel te veel)... Maar eigenlijk ben ik nu echt te moe om volledig uit te schrijven hoe dit verlopen is, ik denk dat ik het hierbij dan ook ga laten... Als je meer moet weten, kom je maar eens langs na den 26e! :)

Tot de volgende!

X Gina

Voor het te laat is!

Snel snel nog een blogberichtje schrijven!

Ik heb mezelf verplicht om zeker één maal per week een berichtje te schrijven, al heb ik maar weinig tijd om dit te doen! Achjah, het zal een kort maar krachtig weekoverzicht worden!

Maandag en dinsdag waren twee, vrij gewone dagen. we vergaderden wat, we deden onze huiswerkklas,... The usual things dus! Ow nee, één ding veranderde, ik heb nu kleine vlechtjes in mijn haar,maar enkel rechts! Heel mijn haar was wat te veel van het goeie! Daarbij deed het ook niet echt 'deugd' om ze er laten in te leggen, bon ja! Er waren wel heel wat haartjes (valse haren te verstaan) die er overal uitstaken, dat was wat minder, maar die overschotjes brandde Ndeye eraf met de kaars dus, het ziet er best goed uit!.

Woensdag was het een crisisdag! Ik kwam erachter dat ik nog zoveel werk heb voor mijn sociaal inclusieproject en dit zorgde voor wat frustraties en zorgen. Daarbovenop kwam nog eens dat we teambuildingsspelletjes gingen doen met de Minimes 2. Laat me zeggen dat dit toch geen makkelijke groep is en er enkelen het echt wel kunnen uithangen. Met een 'ik bliksem u dood'- blik heb ik de gasten toch vrij goed onder controle kunnen houden en gingen de spelletjes wonderbaarlijk goed. Jeej! :)

Donderdag was weer een normale dag... Gewoontjes...

Vrijdag was dan weer eend ag met huiswerkbegeleiding. Ik speelde weerwolfje met de oudste gasten, echt cool! Ik vind het echt leuk om voor deze leeftijd te staan!

Zaterdag was het dan gezondheidsdag, waar ik het op mij nam om de meisjes wat meer te sensibiliseren over de puberteit, intieme hyghiëne, regels en het eerste seksueel contact. Dit was in het begin wat onwennig voor beide partijen, maar het liep al gauw los, al moet ik zeggen dat ik als Toubab toch wel benadeelt was wat betreft het blozen!

Daarna bespraken we ook met de oudste leeftijdscategorie jonges het thema 'Seksualiteit'. Het was verbazingwekkend met welke vragen die gasten zaten. uit hun vragen bleek duidelijk dat seks een groot taboe is en er weinig wordt over gepraat. dit heeft echter wel als nadelig gevolg dat sommige jongens ook niets weten over voorbehoedsmiddelen en ze dan ook niet gebruiken. Gelukkig hadden we condooms en bananen voorzien en legden we hen uit hoe de condoom op de banaan moest! Het was een leerrijk moment voor de gasten en ik kan maar hopen dat ze iets van hebben opgenomen en het zullen gebruiken wanneer nodig!

Deze ochtend was het dan weer vroeg opstaan om naar de training te gaan! Daar babbelde ik wat met de trainers en trokken we wat foto's! Na de training aten we een lekker broodje (met dank aan Ibo en die andere kerel van wie tot vandaag dachten dat hij Ibo was)! Daarna gingen we de uitdaging aan om de markt van Pikine te doorzoeken naar leuke spulletjes. Ik was niet echt in een shopping-mood maar genoot er echt wel van! Het is leuk dat ze al wat gewend zijn aan ons en ons dus niet meer zo overvallen als in het begin!

Voor de rest heb ik vandaag mijne was gedaan, gezweet (het was hier warm, vooral tijdens diee was) en wat voor school gewerkt!

Nu wacht ik op mijn ouders, zodat ik met hen kan skypen (voor de derdelaatste keer waarschijnlijk)... Goh Goh, druk druk druk!

Ma bon, Groetjes en tot de volgende!!

Ik vind titels zoeken moeilijk!!

Ik vind het allesbehalve makkelijk om een titel te verzinnen voor een blogbericht dat op dat moment nog niet geschreven is, ze zijn daarom dan ook maar weinig origineel, waarvoor mijn excuses.

Het zal ook geen overdreven lang blogbericht worden want ik heb zoveel dingen te doen!!!

Daarmee bedoel ik heel wat schoolwerk, maar ook vooral: Ik wil hier zijn!! Ik besef dat het einde toch langzaamaan in zicht komt en ik de mensen hier zo enorm ga missen, dat ik elke moment dat ik kan bij hen wil zijn. Jonge jonge jonge, ik zal maar zien dat al mijn zakdoekjes goed uitgewassen zijn, alvorens ik hier aan mijn laatste week begin, want het zal nodig zijn!

Om even mijn week te overlopen: Vorig weekend werkten we hard voor ons eindwerk, meer uitleg hoeft het weekend niet.

Maandag werden we op de coördinatievergadering goed op de hoogte gesteld van alles, waarna we verrast werden door onze gastmama die geen Maffé had klaargemaakt (iets wat we absoluut niet graag eten) maar het thiéboudiem was! Een typisch grapje van Awa

Daarna was het tijd voor de huiswerkklas, waar ik wat Engelse les gaf!

Dinsdag weet ik niet zo goed meer wat ik gedaan heb, nog voor school gewerkt denk ik!

Woensdag bracht ik een bezoekje aan Ndeye en overliepen we samen de familiebezoeken, hoe was dit verlopen zonder mij? In de namiddag deden we teambuildingsspelletjes met Minimes 1 en dit verliep super goed! De gasten vonden best wel originele manieren om de spelletjes tot een goed einde te brengen, al kan ik nu niet meteen op een goed voorbeeld komen. Mijn excuses!

Donderdag gingen we naar een landbouwbeurs, waar alle plaatselijke producten werden verkocht op getoond, daaronder horen ook stofkes, colliers en anderen niet echt 'boeredingen' maar ook wel apenbrood, confituren, groentjes en fruit én wat beestjes, waaronder ook mega konijnen!

Tijdens de middag was het dan degustatie van voedingsproducten uit de Casamance, waar gratis van geproefd kon worden. Ik kan amper beschrijven hoe ik me toen voelde maar ik ga het toch proberen. We stonden eerst met enkele mensen rond die grote buffettafels. Naarmate de speech vorderde en mensen ook bordjes uitgedeeld kregen, kwamen er steeds meer mensen bij en begonnen ze ook steeds meer te dringen. Zo ging het zeker tien minuten lang. Toen er dan uiteindelijk gezegd werd: 'Eten maar' was het pas echt 'oorlog'. Het was erop of eronder, iedereen duwde en trok en riep om een beetje eten... Man man man, ik heb het al snel opgegeven!

's avonds werden we hier bij Yacine uitgenodigd om samen iets te eten voor haar verjaardag én kregen we ook overheerlijke fruitsla! Njammie! En dat zonder kleren te moeten scheuren! :)

Vrijdag deden we familiebezoeken en huiswerkbegeleiding, waar ik weer eens Engelse les gaf! Ik begin het echt leuk te vinden, die leeftijd!

Zaterdag was het training en deden we teambuildingsspelletjes! De gasten deden supergoed mee en waren echt gemotiveerd, wat een plezier!!

Deze ochtend was het vroeg ochtend!! om 6u30 ging onze wekker af en deed ik, met slaapoogjes, mijn voetbaltraining aan. We gingen met de jongste gastjes meestappen in en mars tegen Malaria! De busritten waren Super!! De gastjes zongen, dansten, en ik was nochtans begonnen met zeggen dat ze moesten blijven zitten in de bus (zoals bij ons, flink met het gordeltje). Al haalde dat niet zoveel uit met zo'n beweegelijke, ritmische, vrolijke bende als deze! :) De tocht was ook best wel leuk en ik voelde me echt op het speelplein! Het enige verschil was dat er hier totaal geen structuur zit, alle kinderen liepen door elkaar en we hadden niks van overzicht (behalve dan dat ik de kleinste in mijn nek had gezet en hij gewoon niet weg kon!). Tjonge tjonge! Maar we hebben wel alle kinderen terug meegebracht. (denk ik toch!)

Nu ga'k jullie laten en trekken we eens Pikine in, waar alles vandaag in het teken staat van de grote worstelwedstrijd tussen Yekine in Balla Gaye 2... Al zou ik begot niet weten wie het zijn!! :D

Groetjes!!

2 weken die voorbij gevlogen zijn!

Enkele uren geleden namen Lise en ik afscheid van Maryam en Stijn.

Met hen hebben we twee weken lang 'vakantie' gehad! En bij deze wil ik hen toch nog eens bedanken voor de leuke tijd!

Ik wil jullie ook gerust op de hoogte houden van alle dingen die ik hier gezien heb, maar dan zou dit blogbericht zwaar de'woorden-limiet' overschrijden. Laat ik dus maar een korte samenvatting geven en julle toch ook nog een beetje in spanning houden (anders weten jullie alles al nog voor ik terug in België ben!).

De eerste uitstap was die naar île de Goréé! Mooi eiland, veel geshopt, veel onderhandelt... Ik begin er echt plezier in te krijgen om eindeloos te onderhandelen over de prijs. Het was nu ook wel veel aangenamer omdat we vrij duidelijk konden aangeven wanneer de vrouwen té opdringerig waren. Dat was toch een verschil met onze eerste keer, toen we nog jong en onervaren op dit mooie Senegalese eiland rondzwierven.

Dan op naar Saint-Louis. Maar eerst naar de 'Gare routière' hier in Dakar. Daar komen alle '7-places' samen. Dat zijn een soort taxi's met 7 plaatsen (een break waar je twee keer een bank voor 3 hebt en dan nog eentje vooraan). Daar kwamen we aan in de namiddag (slecht plan) en werden we bijgevolg door een hele zwerm chauffeurs overvallen. Na wat onderhandelen toch een '7-places' gevonden. Alles oké... Tot we stoppen aan een tankstation en de chauffeur met een zwoele blik achterom kijkt en me een toch maar wat louche knipoog geeft. Hij kwam dan ook wat dichterbij... Ik keek dan maar snel weg en het bleef enkele uren stil in de 7-places... Toen we enkel nog met ons vier aan het rijden waren, was het al donker geworden. Ik besloot om toch maar eens tegen de chauffeur beginnen te praten want ik was wat bang dat hij in slaap zou vallen (je weet maar nooit!). Ik maakte weer iemand gelukkig met mijn Senegalees telefoonnummer en hij regelde een goedkope taxi naar ons verblijf! Whoehoew!

Na onze eerste nacht daar, bezochten we Saint-Louis. Best wel mooie stad, spijtig van de vele verkopers die je maar niet los laten, maar zeker de moeite wel!

In de namiddag ook naar het park van Djoudj. Daar zagen we vogels, véél vogels, wrattenzwijnen, krokodillen, een python (toch zijn staartje) en koeien... Haha, eindelijk bemachtigde ik een foto van koeien hier!

De dag erna gingen we terug naar Dakar, met een volle 7-places en eerlijk gezegd een felle buurman!

Na een nachtje Pikine vertrokken we terug naar Toubakouta... Jeej! Even naar de Gare routière, ons laten ompraten om een minibus te nemen en dan maar wachten tot de minibus vol was. Onze bagage die ging er, zoals het hoort, bovenaan op. 8 uur lang hebben we gereden naar Toubakouta. Op het einde was ik het echt kotsbeu om dat stomme busje te zitten, ik moest trouwens kei dringend naar toilet, maja... Als vrouw lukt dat hier toch niet zo makkelijk hoor! Uiteindelijk, met de valavond werden we plots afgezet aan de kant van de weg 'Hier is Toubakouta!'... Rondom ons alleen zand en wat bomen, een verlaten weg én Taxi-moto! Bij dat laatste moet je je voorstellen: brommerkes die bestuurd worden door typische Senegalese brommer-bestuurders (dit klinkt voor jullie waarschijnlijk vrij onbekend). Dit was echter zowat de enige manier om aan ons logement te geraken (toch nu ik zo dringend pipi moest doen!). We gingen dan allemaal maar achterop een scooterke en mijn chauffeur nam de valies met zich mee. We kwamen toe in ons logement en daar waren we meteen verkocht aan de charmes van de uitbarter! Echt nen toffe mens!!

De dag erna bezochten we dan met de prauw een dorpje Sipo. Dat is een klein eilandje waar maar 50 mensen leefden. Daar werden we meteen opgewacht door de kindjes! 'Toebab!!!'. Het was wel leuk! Onze gids was ook zo'n klein, verlegen manneke maar die heeft zich echt wel geamuseerd met ons... Zeker toen we terug in de prauw moesten geraken, man man man wat een geklungel, ma bon, tis ons gelukt!!

De Saloumdelta was echt mooi, een oase van rust... Hmmm als ik eraan denk, geniet ik nog na... Als je zelf eens wil zien wat ik bedoel kan je drie dingen doen, of je komt zelf naar Senegal, of je wacht op mijn foto's, of je zoekt het gewoon even op internet! Ikzelf raad het eerste aan!

's avonds gingen we naar île des colquillages en gingen we gaan kijken naar vogels die insliepen... Dat was toch het plan. Na het schelpeneiland, stelde de gids voor om te vissen... 'Oke, effkes dan', dacht ik bij mezelf... Maar zo tof!! We hebben echt kei-veel visjes gevangen en ik heb zelfs nen karper gevangen! We hebben gevist toch valavond, vergeet die vogels, dit is veel cooler! De gids maakten zijn visjes ter plaatse schoon en had zo zijn maaltijd voor die dag bij elkaar gekregen!

We keerden 's avonds nog terug met een vrouw die op het eiland schelpen en zeevruchten zocht, maar die achtergelaten was door har vissers. Ocharm!

De dag erop gingen we met de prauw tot in Djiffer. Hierbij moesten we ook even over een stuk zee of ocean of wat het ook mocht wezen, het was groter van een rivier of mangrove. Daar waren de golven echt enorm hard... En viel Lise uit de prauw bij het uitstappen... Dit was best een grappig zicht (mijn excuses!) maar ze had er zich op voorbereid en moest gewoon één van haar twee broeken uitdoen. Voor mensen die meer info willen over dit kleding-systeem, adresseer u tot Lise.

Daarna weer een 7-places tot in Joal. Joal is een mooi plaatsje waar Moslims en Christenen samenleven en eigenlijk een prachtig voorbeeld vormen voor de rest van de wereld. Het kerkhof waar ze samen begraven liggen, is dan ook wel een veel bezochte plek. Maar vooraleer we het eiland bezocht hebben, deden we het eerst wat rustig aan en gingen we zwemmen. Maryam en ik gingen het water in en het duurde nog geen 5 seconden of we waren omsingeld door een hoop venten! Best wel grappig om die foto's te zien die Lise ne Stijn hiervan getrokkken hebben!

Het was dan pas de dag erna dat we het eiland Fadiouth hebben bezocht, en het bijhorende kerkhof. Het eiland was echt wel de moeite! Een heel mooi plekje!

Daarna namen we terug een 7-places naar Toubab Dialaw, maar weeral een niet leuke chauffeur, hij wou altijd maar extra'tjes... Maar we hebben hem niks gegeven hoor, phu!

Eens aangekomen in Toubab Dialaw begon hij bijvoorbeeld te zagen dat we nog 1500 CFA moesten betalen om aan ons logement te worden afgezet. Koppig stapten we dan maar uit aan de taxi-stalplaats. Daar kwam een eerlijke Senegalees ons vertellen dat het echt niet ver was. Onze taxi-chauffeur had gehoopt dat we alsnog opnieuw zouden instappen, maar koppig stapten we door, op weg naar ons laatste logement. Daar aangekomen, was het echt rustig! Een prachtig logement, een superproper strand (ow ja, dat hebben ze hier dan toch!) en echt gewoon een goeie afsluiter. De eerste avond deden we een gewone strandwandeling en kochten we al wat oorbelletjes. Die avond ging ik dolgelukkig slapen want ik had mijn reisgenoten overtuigd om gaan paard te rijden de volgende dag!

's ochtends staken we dus een ontbijtje achter de kiezen en hup, op weg naar de paardjes. Het was best wel fijn om terug op de rug van zo'n beest te vertoeven! Ik genoot er echt wel van, alleen deed het wat pijn aan de poep na zo'n twee uur!

Toen we teruggekeerd waren, hadden we nog wat tijd om te gaan eten en dan weer hup naar het reservaat van Bandia. Daar zagen we neushoorns, giraffen, buffels, hyena's, apen (véél apen), krokodillen, gazelles, en nog een soort grotere gazelle, maar daarvan ben ik de naam vergeten.

De giraffen voelden zich alvast niet beschaamd om in ons bijzijn even aan hun nageslacht te denken en er eens stevig tegenaan te gaan! Heb ik dat even op film vastgelegd (aja!).

Daarna was het alweer snel laat en had ik barstende hoofdpijn. Hoog tijd om naar bed te gaan dus.

De dag erna deden we nog wat winkeltjes en kocht ik al wat souvenirs! Ik heb me toch wel wat laten gaan en heb nu al bijna alles! ;)

We keerden uiteindelijk ook terug naar Pikine, waar ik een 'aah, ik ben thuis'-gevoel had. Best wel raar om je thuis te voelen, terwijl je niet echt thuis bent. Ach ja, Pikine is nu toch echt wel een beetje mijn tweede thuis geworden.

De dag erna (vandaag dus) trokken Maryam en ik met Ndeye naar Dakar-centrum. Daar kochten we nog wat leuke dingetjes (handtassen) en we gingen ook nog verder op stoffenjacht in Pikine. Dit nam best wel wat tijd, maar was een leuke afsluiter!

Daarna was het tijd geworden om valiezen te maken en terug naar de luchthaven te gaan. We zwaaiden on bezoek uit en keerden met ons tweetjes terug naar Pikine. Het wordt nu wel eventjes raar om ons ritme weer op te nemen, maar we hebben ons wel al voorgenomen dat de komende twee dagen één en al eindwerk-tijd wordt! Daarna nemen we ook de draad van onze stage weer volledig op!

Ziezo, nu zijn jullie toch weer goed op de hoogte (nooit verwacht dat ik de moed zou hebben om zo'n lang bericht te schrijven vandaag!)

Maar nu ga ik jullie allen slaapwel wensen en mijn bedje in kruipen!

Slaapwe!!

X Gina

De goesting is ver te zoeken...

Hallow allemaal!

Je leest het goed: De goesting is ver te zoeken... Maar, welke goesting? De goesting om hier in Senegal te blijven wordt met de dag groter, dus geen nood. Tis de goesting om voor school te werken die wegebt met de minuut! Dat eindwerk, man man man! Een diepe zucht, maar we raken er wel! We hebben al een voorblad!! (met dan aan Lise!)

Maar misschien moet ik maar eens ophouden met te klagen en mijn week overlopen...

Zondag waren het hier verkiezingen. Senegal vindt duidelijk dat het tijd is voor verandering en koos voor Macky Sall als nieuwe president. Maar zondag was niet alleen een dag va verkiezingen, ook van 2 uitzonderlijke gebeurtenissen... Alé ja, uitzonderlijk. Op een gegeven moment was ik de afwas aan het doen in de badkamer, komt daar gewoon een madammeke naast mij op toilet zitten 'Het stoort mij niet ze', zegt ze... Ik dacht 'oké dan!'. Maar eindelijk is het raadsel van het toilet opgelost, ik weet nu ongeveer hoe ze dat hier flikken zonder toiletpapier!

Een tweede uitozndering is de avondmaaltijd die dag, Soep, met een speciaal smaakje... Blijkbaar was ik eigenlijk een kooksel van schapenkop aan het eten (de kop inclusief de hersentjes, en tanden!) Naart schijnt moet je die tanden uitzuigen! Njammie! Ik heb wel eens van de hersentjes geproefd, maar viste vooral de wortels uit de soep.

Maandag was dan een 'chill'-dagje. We gingen met Tchallang op bezoek bij een andere trainer van AS Pikine, nogal ne gladde kerel

mah bon! 's Avonds maakten we in Mariste spagetti klaar... Maar echt lekkere spagetti, met tomatensaus en gehakt én kaas... Aaah!

De dag erna stonden we vroeg op om met Quentin mee te gaan naar Saint-Martin, de medische post. Op zich was de 'shock' voor ons niet zo groot, omdat we niet gewoon zijn om in een ziekenhuis te werken, maar ik denk als je daar als dokter of verpleger aankomt, je toch even moet aanpassen aan de werkomstandigheden daar. Al denk ik wel dat het een fantastische plaats is om te werken of stage te lopen! Zo'n leuke zustertjes, iedereen is kei open, lief, vriendelijk (zoals we van Senegal gewoon zijn off course!).

In de namiddag gingen we lekkere pizza eten én koffiekoeken! Ik heb nog nooit zoveel gegeten denk ik... Maar ja, gewoon al het feit geen rijst met ajuin te eten, doet deugd!

's avonds had ik MEGA-hoofdpijn en ben ik dus maar vroeg in mijn bedje gekropen!

Woensdagochtend stond ik op met het lawaai van regen... Ah, in België... Ah nee toch niet!! Nog steeds in Senegal! Normaal begint het hier pas in juni te regenen... Zelfs de Senegalezen zelf waren verrast! Mijn eerste zorg: ik heb helemaal geen rgenjas bij! Maar dapper als we waren, trotseerden we de regen. We namen de Car Rapide naar Yarakh (dachten we toch)... Plots sloeg de Car rapide af en zaten we op de autosnelweg... Tegen dat we er uiteindelijk zijn afgeraakt, waren we wel vrij dicht tegen Mariste, maar toch... We zijn nog een uur verlopen gelopen in de regen! Tja, iedereen die we tegenkwamen, wees een andere kant aan... Senegalezen en hun oriëntatiegevoel hé, dat gaat niet samen!

Uiteindelijk raakten we toch op onze bestemming, bleek de vergadering niet door te gaan. Maar dat was geen probleem, zo konden we onze rondreis wat plannen.

We gingen terug naar Pikine en namen opnieuw de verkeerde Car Rapide... Tally Icotaf? Oui Oui... Phu! Gelukkige raakten we er deze keer wel op tijd af! We gingen dan snel iets eten en dan naar de training waar we teambuildingsspelletjes speelden met de Cadetten... Best zalig om die groep aan het werk te zien. in het begin vonden ze onze spelletjes maar wat 'kinderachtig' en lachten ze er een beetje mee, maar ze begonnen het steeds meer te appreciëren en aan het einde bedankten ze ons wel voor alles. Dat vond ik echt mooi! They made my day!

's avonds dan weer naar de huiswerkbegeleiding, waar ik begon met mijn sociaal inclusieproject, maar daarover binnekort meer!

Donderdag deden we familiebezoeken met Yacine, omdat Ndeye een doopfeest had, waar we ook 's avonds naartoe gingen. Zo schattig, zo'n klein kindje (ze worden hier een week na de geboorte gedoopt en zijn heel wat bleker als ze zo jong zijn!).

Vrijdag skypeten we met Paul Thys voor onze tussentijdse evaluatie... korte samenvatting daarvan: alles gaat hier goed! :)

Eigenlijk is dat een goede samenvatting voor de afgelopen week: Alles gaat hier goed! Ik kijk ook wel enorm uit naar de komst van Maryam en Stijn en het rondtrekken in Senegal!

Het kan dan ook wel zijn dat je een weekje of 2 niets van mij gaat horen, maar we zien wel hoe dat loopt!

X Awa Diouf (of Gina, Molly, Gino,...)

Magnifi!

Hallow Hallow!

Het gaat vandaag met mij opperbest, waarom precies weet ik niet :)

Ik voel me gewoon erg vrolijk, het zonnetje schijnt, de mensen zijn hier (zoals gewoonlijk) supervriendelijk, hmm... Senegal nerne!!

Deze ochtend opt gemakje opgestaan, doucheke gepakt, lekker stokbroodje gegeten met 'Belgische hagelslag!'... Njam Njam Njam... Daarna e waske gedaan, kleertjes opgehangen en vervolgens een bezoekje gebracht bij Awa. Awa woont een beetje verder dan ons, we passeerden er regelmatig en toen ze mijn naam vroeg (Mijn Senegalese naam is Awa Diouf!) bleken we naamgenoten te zijn!

Vandaag brachten we haar dan eens een bezoekje en we werden al meteen voorgesteld aan de hele familie. Eén van haar zonen woont ook in België, maar was nu even in Senegal. Best wel grappig om hier met iemand van hier Nederlands te kunnen praten! Het maakte allemaal goedgezind! Wat een gezeliige famile! (Maar zo zijn er hier wel meerdere!) Ik begin te beseffen dat ik Senegal echt wel ga missen als ik terug in België ben, maar daarom moet ik dubbel en dik genieten van de twee maanden die ons nog resten hier!! Laat maar komen!

Gisteren was het training en kregen de gasten een demonstratie over het tonen van de 'Fair play'-vlag van Fifa. We deden ook een spelletje (waar ik niets van snapte maar volgens één van onze gasten was ik op een bepaald moment uit!)

Vrijdag en donderdag hebben we veel familiebezoeken gedaan! Dit was best wel leuk, zo bij alle gezinnen binnengaan enz... Je leert de mensen zo veel beter kennen en dat is wel fijn!

Vrijdag hebben we op de huiswerkbegeleiding trouwens wat 'teambuildingsspelletjes' gedaan met onze gasten. Best wel leuk om het verschil te zien tussen de twee groepen. Ze moesten namelijk een bepaald traject afleggen met een aantal stoelen, zonder de grond te raken. De eerste groep werkte niet zo goed samen maar had wel een goede techniek. De tweede groep hun techniek was een beetje minder, maar deze werkten wel supergoed samen. Echt fijn om te zien! :)

Maar nu ga'k ik jullie toch maar wat laten want om één of andere, bizarre reden, heb ik een acute opstoot van buikpijn en ga'k ma wat neerleggen!

Maar zelfs dit kan mijn 'Magnifi'-humeur niet verpesten!!

X Awa Diouf!