Hallow allemaal!

Eerst en vooral breng ik goed nieuws: We hebben een ventilator!! Jeeeuj!

Het wordt hier elke dag maar warmer en warmer, dus was dat ding zeker welkom!

Voor de rest zal ik even mijn week overlopen:

Maandag en dinsdag, twee dagen om snel te vergeten. Ik had het echt wat moeilijk en besefte dat ik mezelf vorige week wat voorbij gelopen heb. Ik heb een emotionele periode achter de rug en moet mezelf tijd geven om dit te verwerken, het is echter voor mij niet altijd vanzelfsprekend om mijn tijd te nemen voor dingen. Ik stond niet stil bij mezelf, maar ging altijd maar door. Maandag een dinsdag kreeg ik dan eventjes mijn spreekwoordelijke klop. Met een babbel hier en daar én een goeie aflevering van 'Buiten de Zone' raakte ik er weer helemaal bovenop!

Dinsdag deden we in de namiddag ook zelf nog enkele familiebezoeken bij gezinnen waar we al een eerste keer gingen. Dit ging echt heel goed, ik had het gevoel dat de ouders meer vertrouwen in ons hadden en zich ook meer 'opgevolgd' voelden, nu we al een tweede keer langskwamen.

Woensdag was het dan vergadering in Mariste. Om daar naartoe te gaan, moesten we de Carrapide nemen. Naast mij kwam er een vrouw zitten, met een mega-schattig kindje bij haar! Da manneke heeft mij haast heel de rit aangestaard en vond mij zelfs interessanter dan zijn eten (want ja hoor, borstvoeding geef je hier ook in het midden van een overvolle bus!) Ik vond het wel erg schattig, al moet ik toegeven dat zijn schattigheidsgehalte enorm daalde toen hij begon te wenen. Kinderen zijn nog niet echt aan mij besteed, weet ik dan. Enkel en alleen als ze een 'Sound off-knop' hebben, ontvang ik ze met open armen!

Woensdagnamiddag was het training en 's avonds huiswerkbegeleiding. Daar kwamen we aan en zagen dat het sociaal centrum duidelijk al voor andere doeleinden gebruikt werd. Er werd een avond georganiseerd voor mensen die als weeskind opgegroeid zijn. (Toch als ik het goed begrepen heb).

We zagen ook dat de leerkrachten die er moesten zijn, er helemaal niet waren...

Maar dapper als we waren, besloten Lise en ik toch om de les door te laten gaan! We speelden eerst een spel met de kinderen en deelden daarna de groep in twee, ik gaf les aan de leelringen van het eerste en tweede secundair en zij aan die uit het lager. Het zijn twee totaal andere groepen, de jongere zijn echt vrij moeilijk want die kennen nog niet veel Frans, maar we hebben ons plan getrokken! Daar stonden we dan, buiten op een koertje dat wel een gebruikt wordt als toilet, met zo'n ermbarmelijk bord voor onze neus en een groep van 10 kinderen, les te geven (iets waar we uiteindelijk niet voor opgeleid zijn). Ik moet zeggen, in die eerste maand zou ik me doodgeërgerd hebben en gezegd hebben 'wij zijn helemaal geen leerkracht!'. Nu heb ik zoiets: wat we gasten ook kunnen bijbrengen, het kan maar helpen en leerrijk zijn voor hen!

Na de les had ik nog een aantal leuke gesprekken met de gasten. Over wat we nu precies doen van opleiding, waarom we naar Senegal gekomen zijn,of we hier zelf voor gewerkt hebben enz... Het was echt een fijn gesprek en het maakte me best goedgezind nu ik merk dat de band met de gasten steeds beter wordt!

Vandaag hebben we de bibliotheek van het sociaal centrum opgeruimd, en de boeken wat geordend enz. Dat moest ook eens dringend gebeuren en we hopen om de gasten van de huiswerkklas binnekort een boekopdracht te geven, dus dan moeten we natuurlijk zelf wel op de hoogte zijn van alles wat de bibliotheek kan bieden.

En vanaf dan heb ik gewerkt voor school, en nog gewerkt, en nog wat gewerkt en toch lijkt het einde nog niet in zicht... Zucht!

Ik zal dan maar wat gaan voortwerken zekers?

Groetjes! x Gina